ช่างน่าปลื้มเสียกระไร ที่เนื่องใน “ปีมหามงคล” มีผู้นำมหาอำนาจมาเยือนไทยพร้อมกัน แต่เสียดายที่สหายเวินเจียเป่าโดนโอบามาบดบัง เพราะท่านกำลังจะพ้นตำแหน่ง ขณะที่โอบามาเพิ่งชนะเลือกตั้งอย่างดรามา ถ้าเปลี่ยนเป็นสหายสี่จิ้นผิง ก็ยังพอจะเป็น Idol ทัดเทียมกัน จากปูมหลังที่เป็นลูกอดีตสหายนำ รองนายกรัฐมนตรีที่ถูกปลดจากตำแหน่ง ถูกพวกเรดการ์ดจับแห่ประจานในสมัยปฏิวัติวัฒนธรรม และถูกส่งไป “ดัดแปลงตนเอง” ใช้แรงงานในชนบท (แถมยังมีเมียนักร้อง ชอบดูฟุตบอล ชอบดูหนังฮอลลีวู้ด)
สหายเวินเจียเป่าไม่ยอมให้สื่อมวลชนซักถามในการแถลงข่าว แหม ไม่ต้องห่วง เราบล็อกไม่ให้ผู้สื่อข่าวนิวยอร์คไทม์ถามก็ได้ ฮิฮิ กะอีแค่ข่าวโคมลอยเรื่องทรัพย์สิน 2,700 ล้านดอลลาร์ มันจะมากมายอะไรขนาดนั้น รวยกว่าเจ้าสัวบุญชัยไม่รู้กี่เท่า รวยกว่าทักษิณอีกต่างหาก
วันก่อนก็มีคนว่ารัฐบาลบล็อกนักข่าว ให้ถามโอบามาเรื่องประชาธิปไตย ผมฟังแล้วก็ยังงงๆ โอบามามาเยือนไทยกับพม่าทั้งที ไม่ถามเรื่องประชาธิปไตยแล้วจะให้ถามเรื่องแช่แข็งหรือ
แต่ถ้าเปลี่ยนเป็นสหายเวินเจียเป่า ก็ไม่แปลกที่จะมีสื่อถามว่าเมืองจีนเจริญเพราะ “ไม่เอาการเลือกตั้ง” ใช่ไหม
พรรคคอมมิวนิสต์จีนคงงวยงงถ้าได้รู้ว่า แม้การปฏิวัติไทยล่มสลายไป 30 ปีแล้ว แต่แนวคิดยึดอำนาจรัฐ ขจัดทุนสามานย์ ใช้ศาลเตี้ย เอ๊ย ศาลประชาชน และปกครองโดยผู้มีอุดมการณ์ที่ไม่ต้องผ่านการเลือกตั้ง ได้หวนกลับมาเป็นที่นิยมในหมู่ชนชั้นกลาง ชนชั้นนำ ทั้งที่เป็นซ้ายเก่า เคยเป็น ส. เป็น ย. หรือเป็นขวาเก่า อย่างอดีตซีไอเอชื่อดังของประเทศ
แม้แต่พรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย ลัทธิมาร์กซ์-เลนิน ความคิดเหมาเจ๋อตง ก็ได้เปลี่ยนเป็นพรรคคอมมิวนิสต์ ร.อ.ไปเรียบร้อย
อันที่จริงไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะพวกเขามองหาประเทศเผด็จการที่ประสบความสำเร็จไม่เจอ เลยหันมาคว้าจีนนี่แหละ เป็นแบบอย่าง ว่าเห็นไหม ไม่ต้องมีการเลือกตั้ง ไม่ต้องเปิดประชาธิปไตย ไม่ต้องให้สิทธิเสรีภาพ จีนก็เจริญได้ โตพรวดพราดกำลังจะกลายเป็นมหาอำนาจของโลกอยู่ไม่กี่วันนี้
ทีแรก พวกไม่เอาเลือกตั้งสนใจศึกษาแบบอย่างอิหร่าน อิหร่านมีเลือกตั้ง แต่ต้องให้ผู้นำศาสนาปั๊มตรารับรองผู้สมัครก่อน พวกนี้ก็คิดว่าเมืองไทยน่าจะมีคณะบุคคลที่อาจจะมาจากองคมนตรี ราษฎรอาวุโส ตุลาการ ผู้จงรักภักดี ฯลฯ ให้การรับรอง “คนดี” มีสิทธิสมัครรับเลือกตั้ง แต่ทฤษฎีอิหร่านสู้จีนไม่ได้ เพราะจีนเป็นมหาอำนาจและเศรษฐีใหญ่ในสายตาพวกเขา ก็เลยคิดใหม่ว่า เมื่อจีนปกครองด้วยชาวพรรคคอมมิวนิสต์ผู้มีอุดมการณ์สูงส่ง เมืองไทยก็ควรปกครองด้วยคณะบุคคลดังกล่าว
สหายเอ๋ย คนเหล่านี้ท่าจะเมาสารตกค้างในกระเทียมจีน หรือไม่ก็เผลอเอาพลาสติกจีนเข้าปาก (วันก่อนผมไปเดินตลาด เห็นของเล่นสีสวยน่าซื้อไปฝากหลาน หยิบขึ้นมา ไอ๊หยา Made in China เหมาะสำหรับเด็กอายุ 18+)
เมาจนเห็นแต่ภาพลวงตา ไม่ได้ศึกษาความเป็นมาของพรรคคอมมิวนิสต์จีนและความจำเป็นที่ต้องพัฒนาทุนนิยมให้ถ่องแท้
เมื่อ 30 ปีก่อนผมก็เป็นพวก “ตามก้นจีน” หลงใหลตำนานการเดินทัพทางไกล 25,000 ลี้ อ่านสรรนิพนธ์ประธานเหมาทุกเล่ม ท่องคติพจน์ ว่างๆ ก็กระโดดขึ้นไปยืนบนที่สูง ชูมือขึ้นข้างหนึ่ง อีกข้างกำหมัด ทำหน้าตาขึงขึงกล่าวคำปราศรัย
จนหมดยุคแก๊งสี่คน เติ้งเสี่ยวผิงกลับมาครองอำนาจ กระแสลมพลิกกลับ ผมจึงได้รู้ว่าภาพลักษณ์ของสังคมนิยมจีน สังคมอุดมการณ์ เป็นแค่โฆษณาชวนเชื่อ เกษตรกรรมต้าจ้าย อุตสาหกรรมต้าชิ่ง ไม่ใช่ของจริง เอาเข้าจริง จีนกำลังจะเจ๊ง เพราะความคิดตกขอบยุคแก๊งสี่คน ประชาชนยากจนอย่างเท่าเทียม มีสิ่งอำนวยความสะดวกใช้ในชีวิตไม่กี่อย่าง ได้แก่ จักรยาน วิทยุทรานซิสเตอร์ กระติกน้ำ แล้วอะไรอีกอย่าง นึกไม่ออกแล้ว ที่เขาเรียกกันว่า 4 หมุน
สหายเติ้งจึงประกาศวาทกรรมอันยิ่งใหญ่ “แมวสีไหนก็จับหนูได้” ซึ่งเป็นก้าวกระโดดครั้งสำคัญของลัทธิมาร์กซ์ เลนิน ความคิดเหมาเจ๋อตง นั่นคือก้าวไปสู่การล่มสลายของรัฐสังคมนิยม (ไม่ฮา)
แต่ผมก็เชียร์นะครับ เพราะรู้ดีว่าจีนต้องกระตุ้นพลังการผลิต ให้พ้นจากความสัมพันธ์ทางการผลิตแบบใครขยันขันแข็งก็เอาธงแดงไป 1 ผืน โรงงาน วิสาหกิจต่างๆ บริหารด้วยการท่องคติพจน์ทุกเช้า
ผมเพิ่งมาต่อต้านจีนก็ตอนปราบปรามการเรียกร้องประชาธิปไตยของนักศึกษาที่ จตุรัสเทียนอันเหมินอย่างเหี้ยมโหด ไม่ต่างจากสมัยที่พวกขุนศึกปราบนักศึกษาเรียกร้องประชาธิปไตยในยุคที่เหมา เจ๋อตง โจวเอินไหล ยังเป็นหนุ่ม (ขอแนะนำให้ดูหนัง Summer Palace ถ่ายทอดเหตุการณ์กดขี่สิทธิเสรีภาพครั้งนั้นได้อย่างน่าขนลุก ฮิฮิ)
นับแต่นั้น พรรคคอมมิวนิสต์จีนก็สร้างความสัมพันธ์ฉันท์พรรคพี่พรรคน้องกับซีพี คบหาเจ้าสัวธนินทร์มากกว่าลุงธง แจ่มศรี จีนกระตุ้นเศรษฐกิจให้ก้าวกระโดดใหญ่และไปโลด เพราะเวลาสร้างเขื่อนก็กวาดต้อนคนเป็นแสนๆ ออกจากแผ่นดินถิ่นเกิด โดยไม่มีมด วนิดา พาชาวบ้านประท้วง เวลานายทุนสร้างโรงงานปล่อยควันพิษ ก็ไม่มีสุทธิ มาบตาพุด นำชาวบ้านฟ้องศาลปกครอง รัฐวิสาหกิจจะยุบจะย้าย จะยกให้นายทุนอย่างไร ก็ไม่มีสมศักดิ์ โกศัยสุข, สาวิทย์ เสียงหวาน นำม็อบมารังควาน จะวางท่อก๊าซ ก็ไม่มีบรรจง นะแส จะสร้างโรงไฟฟ้า ก็ไม่มีจินตนา แก้วขาว บุกมาล้มโต๊ะจีน ฯลฯ
ไม่ต้องพูดถึงพิภพ ยะใส สมเกียรติ สมัชชาคนจน ถ้าอยู่เมืองจีนมีหวังคุกยาว หนังสือพิมพ์มีแต่ไชนาเดลี เหยินเหมินเยอะเป้า ไม่มีมาเนเจอร์ออนไลน์ เศรษฐกิจจีนจึงโตพรวดพราดไม่แพ้เมืองไทยสมัยจอมพลสฤษดิ์ เกิดมหาเศรษฐี อภิมหาเศรษฐี ร่ำรวยระดับโลกในเวลาไม่กี่ปี
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ว่าเบื้องหลังความสำเร็จของทุนนิยมจีน คือพรรคการเมืองชนชั้นกรรมาชีพ ผู้มีอุดมการณ์อันแน่วแน่
แต่ธรรมชาติมนุษย์นะครับ ที่ไหนมีลัทธิคอมมิวนิสต์ ที่นั่นย่อมมีลัทธิแก้ นับแต่มีลัทธิแก้เกิดขึ้นในโลก ขอบอกว่า “ลัทธิแก้” ครั้งล่าสุดที่เจ้าหน้าที่พรรคพาเมียสาวไปสวิงกิ้งกัน ถือเป็น “ลัทธิแก้” ที่ฮือฮาน่าชมที่สุด ฮิฮิ
อย่างว่า ชนชั้นกรรมาชีพต้องมาอยู่ท่ามกลางทรัพย์สินเงินทอง และวิถีชีวิตที่เต็มไปด้วยแสงสี ต้องทำหน้าที่จัดสรรผลประโยชน์ให้คนอื่น จะให้เอาแต่ทำตาปริบๆ อย่างนั้นหรือ มันไม่เหมือนสมัยเดินทัพทางไกลที่ต้องต้มเนื้อม้ากิน สมัยผมอยู่ป่า 30 ปีก่อน สหายนักศึกษายังแซวกันว่าเลขาเขตฯ ต้องมานั่งแบ่งกะปิ ที่ส่งขึ้นมาจากเมือง ว่าจะให้สำนักไหนได้เท่าไหร่ แบ่งไม่ยุติธรรมทะเลาะกันแย่
ฉะนั้นก็ไม่แปลกหรอกที่มีชาวพรรคคอมมิวนิสต์ถูกลงโทษ 660,000 คนในรอบ 4 ปีกว่า ที่จริงไม่มากเลย เมื่อคิดถึงประชากรพันกว่าล้าน
เจ้าหน้าที่พรรคดีๆ ยังมีเยอะนะครับ มีคนรู้จักไปเปิดโรงงานที่จีน เขาเล่าว่าเจ้าหน้าที่รัฐบาลทำงานไม่ได้เรื่องเลย ต้องไปติดต่อรองเลขาฯ หน่วยพรรค ซึ่งประทับใจมาก บุคลิก “จัดตั้ง” แบบที่เรารู้กัน คือเฉลียวฉลาด สุขุมคัมภีรภาพ อ่อนน้อมถ่อมตนทำให้คนก้าวหน้า พูดจานิ่มนวล พูดเสียงเบาๆ (เพื่อให้เราเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ) เขาจัดการให้แป๊บเดียวเรียบร้อย ไม่มีค่าน้ำร้อนน้ำชา แถมดูแลครบวงจร เช่น จะก่อสร้างโรงงานหรือ ยินดีแนะนำบริษัทรับเหมา จะจ้างยามหรือ ยินดีแนะนำบริษัท รปภ.
เข้าใจว่าบริษัทที่แนะนำคงเป็นลูกที่ดีของพรรค ลูกที่รักของประชาชน ฮิฮิ
นับเป็นเรื่องดีที่สหายนำเห็นความสำคัญ ประกาศกวาดล้างการคอร์รัปชั่นอย่างจริงจัง แม้จะโดนสำนักข่าวบลูมเบิร์กเบรกหัวทิ่มว่าครอบครัวสี่จิ้นผิงมีทรัพย์สิน 370 กว่าล้านดอลลาร์ โห เรื่องธรรมดา ก็ญาติพี่น้องเขาทำธุรกิจ คนเก่งย่อมประสบความสำเร็จ
แต่ไม่ว่าประเทศไหน ระบอบไหนละครับ ลองอำนาจกระจุกอยู่ในมือคนกลุ่มเดียว ไม่มีใครตรวจสอบได้ ต่อให้เป็นชนชั้นกรรมาชีพ ที่ดัดแปลงตนเองท่ามกลางการต่อสู้ อำนาจก็เป็นพิษได้ทั้งนั้น พวกที่เชื่อ “คนดี” ในสังคมไทยยังไม่ตระหนัก
ประชาธิปไตยจึงบอกว่าเราเชื่อแต่คนดีคนมีอุดมการณ์ไม่ได้ ต้องเชื่อระบบที่มีการตรวจสอบถ่วงดุล และเชื่อในเสรีภาพ ซึ่งจีนกำลังจะเผชิญการเรียกร้องเสรีภาพมากขึ้นในเร็วๆ นี้ โห ก็มีคนใช้เน็ตตั้ง 500 ล้าน จะมาบล็อกเว็บหมิ่นฯ (ผู้นำ) อยู่ได้ไง มันต้องออกกฎหมายเพิ่มโทษจำคุก 3-15 ปี
แต่เอาน่า ผมเชื่อว่าพรรคคอมมิวนิสต์จีนเตรียมไว้แล้ว ที่เลือกสี่จิ้นผิงเป็นผู้นำใหม่ เพราะคนเคยเจ็บปวดจากแนวคิดสุดขั้วสุดโต่ง อย่างน้อยก็น่าจะตระหนักในเสรีภาพทางความคิด เสรีภาพนี่เป็นยาพิษร้ายแรงนะครับ เพราะมนุษย์ได้ลิ้มแล้วจะเสพย์ติด ระบอบใดก็ตามที่ปิดกั้นเสรีภาพ ไม่มีทางดำรงอยู่ได้ ประชาธิปไตยจึงไม่มีวันตาย เพราะประชาธิปไตยให้เสรีภาพ
เปิดกว้างเมื่อไหร่ก็ระวังไว้ด้วย อย่าให้ผู้มีรายนามข้างต้นเดินทางเข้าประเทศ ฮิฮิ เดี๋ยวจะเกิด NGO ในจีน เพราะการพัฒนาทุนนิยมจีนยังง่อนแง่น อยู่บนฐานความเหลื่อมล้ำราวฟ้ากับเหว รุกรานเอาเปรียบชนบท ก่อมลภาวะยังกะเมืองไทยยุคจอมพลสฤษดิ์ เอาเข้าจริงผมก็ไม่รู้ว่าจีนเก่ง หรือทุนนิยมโลกเอาจีนเป็นเหยื่อ
ขนาดนั้น ก็ยังมีคน “ตามก้นจีน” อยากสถาปนาระบอบทุนนิยมโดยรัฐ ที่อำมาตย์กำกับดูแลทุน ทำหน้าที่จัดสรรผลประโยชน์แบบพรรคคอมมิวนิสต์
แต่สหายจีนต้องเข้าใจว่า ปรากฏการณ์เปรียบเทียบเกิดเมื่อโอบามากับเวินเจียเป่ามาไทยไล่เลี่ยกันเท่า นั้น พวกต่อต้านประชาธิปไตยพยายามต่อต้านกระแสนิยมโอบามา ขนาดยิ้มแย้มแจ่มใสกับนายกฯ หญิงไทยยังหาว่าเล่นหูเล่นตา บางคนก็ขุดประวัติศาสตร์สมัยจักรพรรดินิยมอเมริกามาตั้งฐานทัพ รุกรานเวียดนาม ทั้งที่นั่นมันอเมริกาสมัยคนผิวดำยังถูกแบ่งแยก ถูกห้ามนั่งรถเมล์ปะปนกับคนขาว แต่ตอนนี้คนดำเป็นประธานาธิบดีแล้ว
เดี๋ยวถ้ารัฐบาลให้จีนเข้ามาทำอภิมหาโปรเจกท์ ระบบบริหารจัดการน้ำ 3.5 แสนล้าน ตามที่ได้ข่าว คนพวกนี้ก็จะหันมาด่าจีนขรมทันที โทษฐานสมคบ “ทุนสามานย์”
โถ ทักษิณเดินทางเข้าออกจีนไม่รู้กี่ครั้ง ยังไม่ทำให้ตีอกชกหัวเท่าทักษิณเข้าอเมริกาครั้งเดียว เอาเข้าจริงก็คบใครไม่ได้ทั้งโลกนั่นแหละ
ใบตองแห้ง
23 พ.ย.55
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น