บทที่ ๒๕."อตัมมยตา" เป็นสิ่งที่ยากแก่การเผยแผ่
ยากแก่การเผยแผ่จนพระพุทธเจ้าก็ทรงท้อพระท
ตรัสรู้แล้วใหม่ๆ ก็โอ้ไมไหว ป่วยการ
สอนก็เหนื่อยเปล่าไม่มีใครรู้
ต้องมีมหากรุณาเป็นท้าวมหาพรหม
มาเชื้อเชิญว่าช่วยสอนเถิด
ถึงมันจะลึกซึ้งเท่าไร ก็ยังพอจะมีผู้เข้าใจได้บ้าง
ขอให้เห็นแก่พวกนี้เถิด
ถ้าไม่แสดงธรรมแล้ว พวกเหล่านี้จะขาดประโยชน์
พระพุทธเจ้าจึงตัดสินพระทัยว่า ถ้าอย่างนั้นเผยแผ่ๆ
ถึงเราก็เหมือนกันแหละ ประสบอุปสรรคอย่างเดียวกัน
เผยแผ่เรื่องนี้เมื่อ ๑๐ กว่าปีมาแล้ว
เคยเอาเรื่อง อตัมมโย มาพูดไม่มีใครสนใจ
เดี๋ยวนี้ได้ยินว่า พอใจ สนใจดี.
ยากแก่การเผยแผ่จนพระพุทธเจ้าก็ทรงท้อพระท
ตรัสรู้แล้วใหม่ๆ ก็โอ้ไมไหว ป่วยการ
สอนก็เหนื่อยเปล่าไม่มีใครรู้
ต้องมีมหากรุณาเป็นท้าวมหาพรหม
มาเชื้อเชิญว่าช่วยสอนเถิด
ถึงมันจะลึกซึ้งเท่าไร ก็ยังพอจะมีผู้เข้าใจได้บ้าง
ขอให้เห็นแก่พวกนี้เถิด
ถ้าไม่แสดงธรรมแล้ว พวกเหล่านี้จะขาดประโยชน์
พระพุทธเจ้าจึงตัดสินพระทัยว่า ถ้าอย่างนั้นเผยแผ่ๆ
ถึงเราก็เหมือนกันแหละ ประสบอุปสรรคอย่างเดียวกัน
เผยแผ่เรื่องนี้เมื่อ ๑๐ กว่าปีมาแล้ว
เคยเอาเรื่อง อตัมมโย มาพูดไม่มีใครสนใจ
เดี๋ยวนี้ได้ยินว่า พอใจ สนใจดี.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น