บทที่ ๖๕
อตัมมยตา
หย่าขาดจากความทุกข์ทั้งปวง
ทุกข์กาย ทุกข์ใจ
ทุกข์ชนิดไหนเรียกว่าความทุกข์แล้ว
ก็หย่าขาด เพราะมีอตัมมยตา
ไม่ปล่อยให้จิตถูกปรุงแต่ง
เป็นยินดียินร้าย ไม่เกิดกิเลสใดๆ
บทที่ ๖๖
อตัมมยตา
หย่าขาดจากตัวเอง
นี้ที่คนเขาจะไม่ยอมรับ
หย่าขาดจากตัวเองก็คิดว่าตาย เท่านั้น
มันมีอุปาทานในตัวกู
ยิ่งอยู่อย่างเป็นของหนักเป็นภาระหนัก
หย่าขาดจากอัตตาคือตัวกู
หย่าขาดจาก อัตตนียา คือของกู
โดย อตัมมยตาช่วยให้หย่าได้
อตัมมยตา
หย่าขาดจากความทุกข์ทั้งปวง
ทุกข์กาย ทุกข์ใจ
ทุกข์ชนิดไหนเรียกว่าความทุกข์แล้ว
ก็หย่าขาด เพราะมีอตัมมยตา
ไม่ปล่อยให้จิตถูกปรุงแต่ง
เป็นยินดียินร้าย ไม่เกิดกิเลสใดๆ
บทที่ ๖๖
อตัมมยตา
หย่าขาดจากตัวเอง
นี้ที่คนเขาจะไม่ยอมรับ
หย่าขาดจากตัวเองก็คิดว่าตาย เท่านั้น
มันมีอุปาทานในตัวกู
ยิ่งอยู่อย่างเป็นของหนักเป็นภาระหนัก
หย่าขาดจากอัตตาคือตัวกู
หย่าขาดจาก อัตตนียา คือของกู
โดย อตัมมยตาช่วยให้หย่าได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น