ร้อยธรรม อตัมมยตา บทที่ ๗๑ และ ๗๒.

ที่มา Buddhadharm

บทที่ ๗๑ "อตัมมยตา"
อตัมมยตาฆ่า "ตัวกู" ตัวสุดท้าย
คือฆ่ามาตามลำดับๆ จนตัวกูที่ละเอียดประณีต
ก็คือเนวสัญญานา สัญญายตนะ
อตัมมยตาก็ฆ่าได้

บทที่ ๗๒.
"อตัมมยตา"
เป็นเครื่องป้องกันการเกิด
อภิชฌาและ โทมนัส
ข้อนี้สำคัญมาก
ปัญหาต่างๆ เกิดจากอภิชฌาและโทมนัส
เรียกเป็นไทยว่ายินดียินร้าย
อภิชฌามันจะเอา โทมนัสมันจะทำลาย
เดี๋ยวยินดีเดี๋ยวยินร้าย เดี๋ยวบวกเดี๋ยวลบ
ดีใจเสียใจละด้วย อตัมมยตา