นกหวีดดังลั่นไปทั้งตำหนัก
จนเสด็จต้องให้ท้าวทรงกันดาลลงมาดูว่า
เกิดอะไรขึ้นกันแน่ แลที่ท่านท้าวเห็นคือ
แม่ช้อย กับแม่พลอย ยอบตัวลงกราบ
โดยเป่านกหวีดไปด้วยจนตัวโยน
ท่านท้าวดูจนแน่แก่ใจ แล้วจึงรีบถดตัวขึ้นไป
บนตำหนักทูลเสด็จ
"แปลกจริงเทียวมังคะ นังหัวแข็งสองคนนั้นทั้ง
นังช้อย นังพลอย มันก้มลงกราบกระแต เป่านกหวีดถวายจนหน้าดำหน้าแดงทีเดียว"
เสด็จแย้มพระสรวลพลางตรัส
"นี่เห็นจะสำนึกแล้วกระมัง ว่าใครคุ้มกะลาหัวมันอยู่" ทั้งเสด็จ และท่านท้าวหัวร่อกันร่า ขณะเสียงนกหวีดค่อยๆ แผ่วลง
เบื้องล่างนั้นเอง ทั้งแม่ช้อย แม่พลอย นั่งหมอบติดกระดาน หยุดเป่านกหวีดหันมาหัวเราะใส่กัน
"หูยยน ที่บน นั่นคงพอใจเสียงนกหวีดน่าดูนะช้อย"
"นั่นสิ พลอย ดีนะที่ครูวร มาส่งข่าวไว้ก่อนว่า
วันนี้เป็นวัน เมษาหน้าโง่ ฮ่าฮ่าฮ่า ใครเขาก็แสดงออกตรงข้ามกับความจริงทั้งนั้นแหละ จริงมั๊ยพลอย"
เสียงหัวเราะเบื้องล่าง ดังไปไม่ถึงเบื้องบน
ที่กำลังกระหยิ่มยิ้มย่อง จนไม่เฉลียวเลยว่า
นี่เข้าสู่วัน เอพริลฟูล แล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น