วรรณะอำตามรอยพระภูมี-โดย ปีกซ้าย
อันไพบูลย์ มันเทศเป็นเหตุให้
จำเราได้วรรณอำตามวิถี
จักขออำย่ำรอยบาทพระภูมี
หวังแวดวงกวีไม่ว่ากัน
ท่านอังคารก็ลาโลกโศลกเศร้า
กวีเนาว์ก็รวนเรมาเหหัน
ทั้งแอ๊ดหงาน้าซูก็แผปรัน
จีรนันท์ผันเป็นเหี้ยกูเพลียแทน
วรรณศิลป์เหือดแล้งแหล่งสยาม
เคยงดงามก็ทรามชาติอนาถแสน
เคยร้องรำทำเพื่อคนยากแค้น
นับล้านแสนสิจะพ่ายผู้ใดหนอ..?
จีรนันท์ พิตรปรีชา
เสียเหล้า-โดย ท่านอังคาร กัลยาณะพวง
เสียเหล้าราวถูกถีบมานอกมุ้ง
มุ่งปรารถนาอะไร?..ในโลกหล้า
มิหวังกระทั่งฟากฟ้า
ซบหน้าติดดินกินสปาย
จะเจ็บจำไปถึงสามโคก
พานทองโอ๊ครู้ร้างจางหาย
จะเกิดกี่ฟ้ามาตรอมตาย
อย่าหมายว่าจะให้หัวใจ
ถ้าเหล้าอุบัติบนสรวงสวรรค์
ข้าขอลงแดงกันหม่นไหม้
สูรถแก๊สเราเป็นไฟ
ให้ทำลายสิ้นทั้งวิญญาณ
แต่หยดเดียวมิอาลัย
ลืมเหล้าไซร้ชั่วกัลปาวสาน
ถ้าชาติไหนไปพบพาน
จะทรมานควักทิ้งทั้งโซดา
ตายไปอยู่ใต้ขวดเหล้า
ให้เจ้าเหยียบเล่นเหมือนเส้นหญ้า
เพื่อจดจำต่อไปกินน้ำชา
ไปชั่วฟ้าชั่วดินสิ้นเอยฯฯ
เพียงเมียเคลื่อนไหว(เมีย มู๊ฟเม้นต์)-โดย กวีโรงแรมรัตนโกสินทร์
ชั่วอีแร้งแกว่งปีกกลางเปลวแดด
ร้อนที่แผดยิ่งแดดเผาเงาของหมา
พอใบม่วงไหวพลิกกริ๊กกริ๊กมา
ก็รู้ว่าวันนี้มีลมตด
เพียงกระเพื่อมเลื่อมรับระยับไหว
ก็รู้ว่าหนองในใช่ปลาหลด
เพียงแววตาคู่นั้นหวั่นระทด
ก็รู้ว่าในหัวตดมีหนองใน
โซ่ประตูสนามบินถูกกระชาก
เสียงแห่งความทุกข์ยากก็ยุ่งใหญ่
สว่างแว๊บแปลบพร่ามารำไร
ก็รู้ว่าข้างในมีไอติม
มือที่กำปิงปองห้อยต่องแต่ง
ก็เขวี้ยงแม่งเดือดเนื้อเพื่อพ่อลิ้ม
กระชากเกียร์ถอยหลังทั้งทับทิ่ม
มื้อนี้อิ่มเลือดตำรวจดวดแล้วซด
อาหารดีดนตรีเพราะพอให้เห็น
เรี่ยวแรงที่แฝงเร้นเลิกสลด
ยอดหญ้าแยงแทงทำเนียบเสียบหอยมด
เกียรติยศแดกหญ้าก็ระยับ
8ขวบปีเปล่าโล่งตลอดย่าน
70:30ซาบซ่านต้องขยับ
อภิสิทธิ์ชนชิงชัยไม่ย่อยยับ
ตายตาหลับตลอดถ้วนทั้งตาใจ
นกคู่ฟ้าปลาคู่น้ำงามคู่หล่อ
หงส์ยูงยอคู่กาหาควรไม่
ไส้เดือนย่อมคู่ดินฉันใด
เสื้อแดงไซร้ควรค่าคู่อาจม
ฉันนั้นความโง่เง่าเป็นของแน่
ย่อมเกิดแก่รากหญ้าน่าเหมาะสม
ดินกับฟ้าหาเสมอละเมอลม
ควรกราบก้มช่วงใช้ใช่เมามัว
และแล้วความนิ่งงันพลันปรากฎ
เป็นความงดความงามใช่ความมั่ว
มันอาจขุ่นอาจข้นอาจหม่นมัว
แต่ก็เริ่มจะเป็นตัวจะเป็นตน
พอทหารรัวปืนกลประกาศกล้า
ก็รู้ว่ากวีเนาว์เมาอีกหน
พอปืนเปรี้ยงแปลบไปในมณฑล
ก็รู้ว่าประชาชนจะชิงชัง ฯ
เพลงเถื่อนแห่งสถาบันฯ- โดยวิทยาเกิน กุนเชียง
เพียงหวังจะเฟื่องฟุ้ง
หรือจึงยุ่งนักศึกษา
เพียงเพื่อโพนทนา
ว่ากิ๊กเด็กกระนั้นฤา
แท้ควรสหายคิด
และตั้งจิตร่วมยึดถือ
รับใช้ภรรยาคือ..
ปลายทางเราที่แต่งงาน
มืดจริงหนอสถาบันอันกว้างขวาง
ปล่อยให้ฉันอ้างว้างขับเคี่ยว
วนเวียนจิ้มแป้นเวบฟ้าเดียวฯ
เฉียดไปเสียวมาแล้วด่ากัน
ประชาธิปไตยมีขายที่นี่หรือ
จะแย่งซื้อหากันได้ที่ไหน
เคยเล่นพันทิปถูกแบนไป
เข้าประชาไทแม่งไม่มันส์
ฉันเมา ฉันเฉา ฉันอึ้ง
ฉันจึงมาหาความเสียว
ฉันหวังเก็บอะไรในฟ้าเดียวฯ
สุดท้ายหน้าเหี่ยวเจอแต่ดอ
ความเงี่ยน-โดย สุซาร์ต สวาทเสียว
เส้นทางรถไฟทอดยาว
ฉันเดินตามหาหัวใจ
ยุคสมัยดูเงียบงัน..
วันนี้ดันลืมเอาซาวอะเบ๊าต์มาฟัง
แม่งเลยเงียบโคตร
เงียบ...
จนได้ยินเสียงหัวใจเต้น
ทันใดนั้น.."โป๊มั๊ยพี่3แผ่น100?"
ไอ้เชี่ย!เดินมาเดินไปหลงมาถึงตะวันนาแล้วมั๊ยกู
"ผมรักแม่มากกว่าความยุติธรรม"
กามูส์เคยว่าไว้อย่างนั้น..
ส่วนกูเหรอ?"กูรักพ่อง ถ้าไม่รักพ่อง มึงจะเจอความอยุติธรรม!"
15ปีมั๊ยสัดด...ไม่รักพ่องเจอ15ปีนะสัดด
เงียบ...มีเพียงเสียงหวูดรถไฟเป็นคราว
คิดมาน้ำตาก็ไหลพราก โคตรซาบซึ้ง
ประเทศอะไรของมัน
เชี่ยสัดๆ
ความเงียบเข้ามาเกาะกุม
หนาวไข่อย่างร้าวลึก
ยุคสมัยผุกร่อน
ความเงี่ยนไม่เคยปราณี
รางรถไฟทอดยาว
....
....
....
....
กรูเงี่ยน!
ไม่มีอำนาจใดในโลกเหล้า-วิสา คันคะเยอ+สุรชัย จันทิเมนท่อลไม่มีอำนาจใดในโลกเหล้า
แดกแล้วเมาพอสร่างก็สาบสูญ
ไม่มีใครล้ำเลิศน่าเทิดทูน
'แข็งโซดาสมบูรณ์นิรันดร์ไป
"เมื่อยืนหยัดเคียงคู่ผู้กดขี่
เนาว์แอ๊ดหงาย่อมมีชีวิตใหม่
เคยเป็นซ้ายก็จะได้ล้างคราบไคล"-
จีรนันท์กวีใหญ่ในแผ่นดิน
เพื่อลบรอยคราบอ้วกประชาราษฎร์
สักพันชาติจักสู้ม้วยด้วยหฤหรรษ์
แม้มีหวังเกิดใหม่อีกครั้งครัน
จักน้อมพลีชีพนั้นเพื่อภรรยา
เพลงฝันร้ายของเหงา คาราเมล นัยว่า เขียนให้ระบอบเทวดา เมื่อ 40 ปีมาแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น