เมือง เมื่อทุกซอกมุม คลุ้มเมฆหมอก
เด็ดสักดอกลั่นทมเพื่อดมเล่น
สูดกลิ่นกรุ่น ละมุนละไม ชุบใจเย็น
รอวันเห็น ทางออก พ้นหมอกควัน
เมืองมิทิ้งสิ่งใด เหลือให้บอก
ดี-ชั่วเอ๋ย เผยหน้าออก กลางหมอกนั่น
มิเหลือใดค้างตก โกหกกัน
เมื่อยืนยันหาง-หัว บอกตัวตน
เอ๋ยลั่นทม ลมกระชาก พรากก้านกิ่ง
และความจริง เมื่อสุดทาง ก็คว้างหล่น
หงายทุกแง่ แบทุกเรื่อง จากเบื้องบน
เมื่อเมฆฝน สยายเงา เคลื่อนเค้าลาง
เคลื่อนลมครวญ ป่วนฟ้า ลั่นพายุ
เดือดดุ แปลบปลาบไล่ อยู่ไม่สร่าง
ชั่วบัดเดี๋ยว เกรี้ยวกราด ฟาดเป็นทาง
วาบสว่าง วูบวับหาย เคลื่อนปลายยุค !
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น