31 มีนาคม 2556
โดย บทกวีการเมืองแห่งตอแหลแลนด์
เหี้ย-ห่า กับ ไพร่
เหี้ยก็ยังอยู่ดีดูมีสุข
ห่าก็ปลุกปลอบใจให้ฮึกเหิม
เหี้ยยังหวงห่วงอำมาตย์อำนาจเดิม
ห่าก็เริ่มรุกไล่ให้เข้ามุม
ไพร่ก็เพียงส่งเสียงอันพิสุทธิ์
ไพร่เพียงจุดประกายให้ก้อนกลุ่ม
ไพร่ชวนไพร่ชวนไพร่ไปชุมนุม
ไพร่ก็รุมเรียกร้องตามคลองธรรม
เหี้ยก็โหยโอดโอยด้วยอัดอั้น
ห่าก็ยันยุแยงตะแบงซ้ำ
เหี้ยก็เจ็บที่ใจทรามดั่งหนามตำ
ห่าก็พร่ำด่าผู้คนด้วยแค้นเคือง
ไพร่ก็เพลินเดินไปไม่แลหลัง
ไพร่ก็หวังตั้งมั่นแลฝันเฟีื่อง
ไพร่ก็คิดถึงสิทธิพลเมือง
ไพร่เคยเชื่องกลับชังพวกชั้นบน
เหี้ยยิ่งคิดยิ่งคลั่งยิ่งเคืองโกรธ
ห่าลิงโลดรุกเร้าเอาพวกปล้น
เหี้ยจึงเร่งรีบรุดเพราะสุดทน
ห่าก็ขนทัพควายเข้าคุกคาม
ไพร่ก็จำเจ็บตายตามใบสั่ง
ไพร่ก็ยังตั้งใจไม่เกรงขาม
ไพร่เพียรสร้างสิทธิ์เสรีอันดีงาม
ไพร่จึงถามทั้ง เหี้ย-ห่า ฆ่าทำไม?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น