พลันที่ตุลาการเสียงข้างมากของศาลรัฐธรรมนูญมีมติรับร่างพ.ร.บ.งบประมาณ รับร่างพ.ร.บ.รัฐธรรมนูญแก้ไขเพิ่มเติมไว้พิจารณา
ภาวะ "อึมครึม" ทางการเมืองก็เริ่มก่อตัว
ปรากฏการณ์ นี้ไม่เพียงแต่เป็นการขยายผลในการตีความให้มาตรา 68 ส่งตรงไปยังศาลรัฐธรรมนูญได้โดยไม่ต้องผ่านสำนักงานอัยการสูงสุดเท่านั้น
หากแต่ยังทำให้บทบาท "องค์กรอิสระ" เพิ่มความโดดเด่น
การรับเอาร่าง พ.ร.บ.รัฐธรรมนูญแก้ไขเพิ่มเติมเพื่อวินิจฉัยตีความไม่สลับซับซ้อนมากนัก เนื่องจากเป็นเรื่องอันเกี่ยวกับรัฐธรรมนูญ
เข้าใจได้ไม่ยากในการของศาลรัฐธรรมนูญ
แต่การรับเอาร่าง พ.ร.บ.งบประมาณารายจ่ายประจำปีมาเพื่อวินิจฉัยและตีความ อาจเป็นเรื่องแปลกซึ่งมากด้วยความแปร่งในบทบาท
บทบาท "ศาลรัฐธรรมนูญ"
กระนั้น หากคำนึงถึงสภาพความเป็นจริงที่ก่อนหน้านี้ศาลธรรมนูญเคยวินิจฉัยและให้คำชี้แนะในเรื่องการแก้ไขรัฐธรรมนูญว่าสามารถทำได้
แต่ทำโดยการแก้ไขเป็น "รายมาตรา"
น่า สนใจที่เมื่อสมาชิกรัฐสภาจำนวนมากกว่า 300 คนเชื่อตามคำชี้แนะของตุลาการศาลรัฐธรรมนูญและเสนอขอแก้ไขเพิ่มเติมรัฐ ธรรมนูญเป็นรายมาตรา
โดยเริ่มจากประเด็นอันเกี่ยวกับที่มาของส.ว.
น่า สนใจก็ตรงที่เมื่อส.ส.และส.ว.อันเป็นฝ่ายตรงกันข้ามได้ยื่นเรื่องให้ตุลาการ ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยตีความ ศาลรัฐธรรมนูญก็รับเรื่องแต่มิได้มีคำสั่งห้ามมิให้ชะลอการพิจารณาร่าง พ.ร.บ.รัฐธรรมนูญแก้ไขเพิ่มเติมในวาระ 3
ยิ่งทำให้ "วาระ 3" มากด้วยความละเอียดอ่อน
ต่อร่างพ.ร.บ.งบประมาณรายจ่ายประจำปีเด่นชัดยิ่งว่า โดยอำนาจของศาลรัฐธรรมนูญทำให้ร่างพ.ร.บ.นี้ไม่สามารถประกาศและบังคับใช้ได้
ทั้งๆ ที่ควรจะต้องใช้ในวันที่ 1 ตุลาคม
นี่เท่ากับสะท้อนให้เห็นอำนาจของศาลรัฐธรรมนูญที่มีเหนืออำนาจบริหาร ทำให้การบริหารราชการแผ่นดินต้องหยุดชะงัก
ไม่อาจเบิกจ่ายเงิน ทุกอย่างต้องเป็นอัมพาต
นี่ ย่อมเป็นเรื่องผิดปกติอย่างแน่นอน หากไม่ผิดปกติที่ตัวรัฐธรรมนูญก็ต้องผิดปกติที่กระบวนการจัดทำร่างพ.ร.บ.งบ ประมาณของรัฐบาล หรือไม่ก็กระบวนการต่อต้านของฝ่ายค้าน
อำนาจนิติบัญญัติ อำนาจตุลาการ
ยิ่งเห็นบทบาทของฝ่ายค้านที่ใช้ช่องทางควบคุมรัฐบาลผ่านองค์การอิสระยิ่งทำให้ได้คิด
ได้ คิดว่าแท้จริงแล้วรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2550 มีเป้าหมายแท้จริงอยู่ที่ใด ต้องการให้รัฐบาลเดินหน้าต่อไป แต่ต้องเป็นรัฐบาลในแบบที่คณะรัฐประหารต้องการเท่านั้นหรือไม่
ประติมากรรมแห่งรัฐธรรมนูญนี้จึงสำคัญ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น