คึกคะนอง ปองร้าย ทำลายชาติ
เสกสรรวาด วาทกรรม คำป้ายสี
ด้วยอคติ ในจริต คิดไม่ดี
หนทางนี้ เลยดับมอด จอดทันใด....
พูดเพ้อพร่ำ สำคัญตน คนรู้มาก
แต่ที่เห็น มันโคตรกาก ถูกลากไส้
เพราะสมอง ร้อนรุ่ม กว่าสุมไฟ
เอียงยังไง ไม่ควรทำ ซ้ำเติมชาติ....
กลายเป็นเขียด ในกะลา ดื้อตาใส
สิ่งเป็นไป ได้เห็นกัน มันอุบาทว์
ลิ้นสอพลอ หวังสนุก หรือรุกฆาต
ถึงเติมวาด ความต่ำทราม หยามผู้คน....
ให้ทุกข์ท่าน ทุกข์นั้น มันย้อนกลับ
แผลยุบยับ เพิ่มทวี มีใครสน
กี่ขอโทษ โคตรเสแสร้ง แสดงตน
คือวังวน ตอนใกล้จบ พวกกบในกะลา....
๓ บลา / ๑๖ ก.ค.๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น