ป่าวประกาศ ถึงทุยส์แลนด์ แดนหฤหรรษ์
ยืมจมูก เขาหายใจ ไปวันๆ
ถึงทางตัน ก็ด่าวดิ้น แทบสิ้นลม....
ทรัพย์ในดิน สินในน้ำ พร่ำอวดโอ้
ทำคุยโว ณ เมืองนี้ มีสุขสม
ทุกชีวิต ราบรื่น ชื่นภิรมย์
ฟังคารม แล้วแสนปลื้ม ลืมเรื่องจริง....
ถึงเวลา เคราะห์ซ้ำ กระหน่ำซัด
ความวิบัติ เข้ามาเยือน เหมือนผีสิง
ดิ้น ดิ้น ดิ้น มาร่วมด้วย ช่วยประวิง
หวังทุกสิ่ง เร็วรี่ ช่วยคลี่คลาย....
ประชาชน ช่วยประหยัด ไม่ขัดข้อง
ยังจดจ้อง เพื่อพรุ่งนี้ ไม่หนีหาย
รัฐวางแผน ให้รอบรู้ อย่าดูดาย
เพ้งสไตล์ สุขหรือเสียว เดี๋ยวเห็นกัน....
๓ บลา / ๒๒ ก.พ.๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น