แดงอเมริกาเตรียมจัดงานเช็คกำลังพล
ตรวจสอบหัวใจของกันและกัน
ว่ายังเต็มร้อยกับอุดมการณ์แห่งอิสรชน
ผู้มีวิญญาณขบถที่มิอาจก้มหัวสยบยอม
ให้กับการกระทำรัฐประหาร และเผด็จการทุกรูปแบบ
เพื่อคงความเป็นประชาธิไตยให้ลูกหลานได้อยู่ร่วมกัน
เพื่อคงความเป็นประชาธิไตยให้ลูกหลานได้อยู่ร่วมกัน
อย่างเท่าเทียม และด้วยความเที่ยงธรรม
แม้สถานที่จะไม่กว้างใหญ่ แม้จำนวนมวลชนที่เข้าร่วมไม่อาจเทียบเท่า แม้เสียงโห่ร้องของผู้คนจะไม่ดังกึกก้องสะท้อนขุนเขาอย่างที่ไร่โบนันซ่า เขาใหญ่ แต่จังหวะเต้นของหัวใจที่หนักแน่นของพวกเราคนเสื้อแดงอเมริกาที่หลอมรวมจะ ส่งเสียงดังกัมปนาจไม่แพ้กันในการร้องหาประชาธิปไตย และความเป็นธรรม
วันเสาร์ที่ 22 ธันวาคม 2555 ณ บริเวณสวนหลังบ้านย่านเบลฟลาวเวอร์ของมหานครลอส แองเจลีส คือสถานที่ตรวจเช็คกำลังพล และจิตวิญญานประชาธิปไตย เตรียมพร้อมรับศึกใหญ่ที่อาจจะเกิดขึ้น (หรือไม่แน่) ในอนาคตอันใกล้ โดยเอาฤกษ์เอาชัยกันตั้งแต่เวลาบ่าย 2 โมงเป็นต้นไป เป็นที่ระบายความอัดอั้น เพื่อให้ความเคียดแค้นใจที่ค้างคาถูกระบายออกมาจนหมดสิ้น ก่อนที่งานเลี้ยงจะเลิกลา
มหานครลอสแองเจลิส คือถิ่นที่อยู่อาศัยของชุมชนไทยใหญ่ที่สุดในโลกรองจากประเทศไทย คนไทยในต่างแดนแห่งนี้มีส่วนร่วมทั้งในการต่อต้าน และให้การสนับสนุนการเปลี่ยนแปลงในเหตุการณ์สำคัญๆที่เกิดขึ้นในบ้านเกิดเมืองแม่ทุกครั้ง ทั้งโดยสงบเสงี่ยม หรือเปิดเผย แต่ก็เป็นที่รับรู้ของสาธารณชน และบรรดาผู้เกี่ยวข้องในเหตุการณ์ตลอดมา
จาก 14 ตุลา 16 ...ถึง 6 ตุลา 19 ...ผ่านเลยมาจนถึง 17 พฤษภา 35 นักสู้เพื่อประชาธิปไตยรุ่นนั้นหลายคนได้จากไปโดยไม่มีโอกาสให้ใครบันทึกชื่อไว้ในประวัติศาสตร์ สำหรับผู้ที่ยังดำรงอยู่แม้วันเวลาจะผ่านเลยวัยฉกรรจ์ไปไกลแต่จิตวิญญาณของการต่อสู้มิได้เสื่อมถอยไปตามกาลเวลา กลับยังคงเข้มข้นพร้อมที่จะส่งผ่านประสบการณ์ และทักษะในการปะทะกับอธรรมสืบทอดสู่รุ่นลูกรุ่นหลาน และคนรอบข้างต่อไป
การเคลื่อนไหวของคนไทยในนครลอสแองเจลิสที่รับไม้ต่อมือกันมารุ่นแล้วรุ่นเล่ามีให้เห็นเป็นประจักษ์ไม่ขาดสาย บ้างปราบปลื้ม บ้างซึมเซา บางครั้งก็บาดลึกอยู่ในความทรงจำของหลายๆ คน ดังการรณรงค์ "กลับเมืองไทยไปเลือกตั้ง" เมื่อปี 2535 ที่ไม่ได้รับการใยดีจาก "การบินไทย" ซึ่งเป็นสายการบินแห่งชาติทั้งในขณะนั้น และขณะนี้
การรณรงค์ "กลับไทยไปเลือกตั้ง" แสดงออกถึงความรักความห่วงใยที่มีต่อประเทศชาติพร้อมๆ ไปกับความหวงแหนในประชาธิปไตย คนไทยหลายร้อยคนแสดงเจตนาเข้าร่วมโครงการโดยพร้อมที่จะออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดด้วยตนเอง ทุกคนเห็นพ้องกันว่าในเมื่อเรากลับเมืองไทยไปเลือกตั้งก็ควรเช่าเหมาเครื่องของการบินไทยทั้งลำให้สมศักดิ์ศรี มีความสง่างาม บ่งบอกเอกลักษณ์ประชาธิปไตยไทยๆ อย่างครบองค์ประกอบ
แต่การเดินทางกลับไทยไปเลือกตั้งครั้งนั้นเราต้องอาศัยสายการบินเกาหลีที่เสนอราคาให้อย่างมิตรจิตมิตรใจ ผิดกับราคาสูงส่งเทียมฟ้าของการบินไทย แม้พวกเราจะกราบกรานต่อรอง และร้องขอต่อผู้ใหญ่ระดับสูงของบริษัทอย่างใด การบินไทยก็ยังยืนกรานในราคาที่ "กระเหรี่ยง" อย่างพวกเราไม่อาจสู้ได้
ในยุคนั้น "กระเหรี่ยง" คือชื่อเรียกขานคนไทยที่อพยพไปตั้งหลักทำมาหากินในสหรัฐอเมริกา ตั้งแต่ "ถีบจักร" วันละ 12-16 ชั่วโมงไปจนถึงเป็นลูกจ้าง "ล้างจาน" ในร้านอาหาร ชื่อเรียกขานนี้เป็นที่ยอมรับกันโดยไม่มีใครใคร่คิดเดียดฉันท์ ต่อมาจึงได้สมญาใหม่ว่า "Robin Hood" ฟังดูเป็นบริติชใกล้ชิดมาร์คเสียจริงๆ แต่ไม่ปรากฎหลักฐานว่าใครเป็นบุคคลแรกที่ยกระดับพวกเรา
ต่อ เมื่อกาลเวลาเดินมาถึงยุค "ตาสว่าง" คนไทยต่างแดนจำนวนมากจึงถึง "บางอ้อ" ว่าทำไมการบินไทยในยุคนั้นจึงไม่สนับสนุนโครงการ "กลับเมืองไทยไปเลือกตั้ง" ของคนไทยในอเมริกา ความจริงก็คือบรรดารัฐวิสาหกิจไทยอยู่ในแวดวงว่านเครืออำมาตย์ที่ไม่เคยชื่น ชอบในประชาธิปไตยนั่นเอง ตัวอย่างมีให้เห็นเป็นข้อเท็จจริงที่ปฏิเสธไม่ได้เช่น กรณีกัปตันการบินไทยไล่คนเสื้อแดงลงจากเครื่อง ประธานสหภาพแรงงานการบินไทยสนับสนุนพันธมิตรเสื้อเหลืองอย่างออกหน้า บริการอาหาร และเครื่องดึ่มระหว่างการยึดสนามบินสุวรรณภูมิอย่างปลาบปลื้ม
การโหยหาประชาธิปไตย และความเป็นธรรมร้อนระอุอยู่ในสายเลือดของคนไทยในสหรัฐอเมริกาหลายกลุ่ม หลายมลรัฐ ซึ่งสะท้อนออกมาเป็นกิจกรรมต่อต้านเผด็จการ และรัฐประหารทันทีที่นายสนธิ ลิ้มทองกุล นำ "เมืองไทยรายสัปดาห์" ออกสัญจรเพื่อโค่นล้มรัฐบาลของ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร ตั้งแต่ "สีแดง" ยังมิได้ถูกนำมาเป็นสัญญลักษณ์ของการต่อสู้
ในยุค "เสื้อเหลือง-เสื้อแดง" กิจกรรมต่อต้านเผด็จการ อำมาตยาธิไตย และรัฐประหารแพร่ขยายเหมือนไฟลามทุ่งไปทั่วสหรัฐอเมริกา ตั้งแต่ซานดิเอโก้ ลอสแองเจลิส ซานฟรานซิสโก ลาสเวกัส เท็กซัส นิวยอร์ค ชิคาโก วอชิงตัน ดีซี และเมืองอื่นๆ ข้อมูลเรื่องการฉ้อฉลของบรรดาขุนนาง ขุนศึก และบรรดาเหล่าอำมาตย์ได้ถูกส่งต่อ ตีพิมพ์ และประจาน
เหตุการณ์สงกรานต์เลือดในปี2552 ที่คนเสื้อแดงถูกเข่นฆ่า ทุบตี แต่ศพกลับสาบสูญหาไม่พบ ฝากบาดแผลไว้ในใจของคนเสื้อแดง จนถึงเหตุการณ์ "ล้อมฆ่า" คนเสื้อแดงกลางเมืองหลวงของประเทศระหว่าง วันที่ 10 เมษายน 2553 ถึงวันที่ 19 พฤษภาคม 2553 ทั้งๆ ที่แผลเดิมยังไม่ตกสะเก็ด ได้กลายเป็นน้ำมันที่ราดลงในกองเพลิง สุมความเร่าร้อนในสายเลือดนักสู้เพื่อประชาธิไตยของคนเสื้อแดงในอเมริกาให้เดือดพล่าน การรวมตัวของคนเสื้อแดงในสหรัฐอเมริกาเพื่อต่อสู้กับฝ่ายอำมาตย์ ขุนศึก และบรรดาเผด็จการทุกรูปแบบจึงเข้มข้นต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน เพื่อมิให้เหตุการณ์สังหารประชาชนเช่นนั้นเกิดขึ้นอีก
บทความนี้สื่อมายังคนเสื้อแดงทุกกลุ่ม และทุกเฉดของสีแดงในสหรัฐอเมริกาทุกท่าน
หากท่านต้องการประชาธิปไตย และรักความเป็นธรรม ต่อต้านเผด็จการ
หากท่านสนับสนุนรัฐบาลยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ที่มาจากการเลือกตั้ง
หากท่านต้องการแก้ไขรัฐธรรมนูญให้เป็นรัฐธรรมนูญของประชาชน
หากท่านต้องการให้รัฐบาลยอมรับอำนาจของศาลอาญาระหว่างประเทศเฉพาะกรณี
ท่านคือเจ้าภาพของงาน "ยกเขาใหญ่มาไว้แอล.เอ." เพราะเรามีอุดมการณ์เดียวกัน มีเป้าหมายเดียวกัน แม้กลยุทธจะผิดแผก แม้ยุทธวิธีจะแตกต่าง แม้กุศโลบายจะดูเหมือนขัดแย้ง แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ตราบเท่าที่เรามียุทธศาสตร์เหมือนกัน เพราะในที่สุดเราก็จะเดินไปยังจุดหมายเดียวกัน
สถานที่พร้อม อาหารพร้อม เวทีพร้อม เครื่องเสียงพร้อม รอเพียงบรรดาผู้ร่วมอุดมการณ์ และพี่น้องร่วมรบทุกท่าน มาร่วมเป็นเจ้าภาพเปิดงาน และเปิดใจระบายความอัดอั้นกันก่อนที่จะแยกย้ายไปต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย และความเป็นธรรมตามแนวทางของแต่ละกลุ่ม ของแต่ละเฉดสีกันต่อไป
11 December 2012
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น